Van Marjan Doorn
Ruinerwold Mr. Sandman, bring me a dream! Naar bed gaan en het zandmannetje een heerlijke droom vragen. Zo werkt het niet meer als we de kindertijd ontgroeid zijn. Dat liet de poster zien waarop het concert van het kamerkoor Cigale aangekondigd werd. Zwart als de nacht is die poster. Gelukkig lieten Cigale en Sinje Kiel ook de liefelijke facetten van de nacht horen, met al of niet gewenste dromen.
Droom
De droom van Sinje Kiel was Only in Sleep van de Letse componist Esenvalds uit te voeren. Daarin horen we herinneringen uit de kindertijd, toen we als kinderen samen speelden. Herinneren zij zich mij ook? De heldere stem van Sinje vloog zo licht als een veertje boven het koor. Antwoorden waren niet nodig, haar stem op de zoet klinkende koorklank was voldoende. Voordat dit koorlied klonk was er al veel aan vooraf gegaan. Volksliedjes uit Israël, Turkije en Japan, voor koor of voor Sinje en de luitist David van Ooijen. Eenvoudig klinkende melodieën, in een oprecht klinkende uitvoering.
Beheerster dan in eerder gehoorde uitvoeringen klonk Whitacres Sleep. De ongewone samenklanken inmiddels vertrouwd, nu met meer aandacht voor de tekst. Heel toepasselijk doofde de klank uit op het woord Sleep. Hoewel de eerste frase in Waternight onzeker klonk en niet goed geïntoneerd werd, had ook dit werk een mooie meditatieve sfeer. De articulatie van de tekst was echter niet overal duidelijk en ook niet altijd gelijk. Dat viel vooral op in de werken met Duitse tekst. Het was dan ook een omschakeling van de Engelse hedendaagse componisten -met een licht commercieel klinkend tintje- naar Bach en Brahms. Juist in de Duitse teksten was het zo opmerkelijk dat Marion Bluthard niet meer aandacht schonk aan de uitspraak van de tekst - immers haar moedertaal- bij begin- en slotwoorden van een zin.
David van Ooijen begeleidde Sinje Kiel, met eigen inbreng van de mogelijkheden van zijn instrumenten. Helaas niet alle momenten even gelukkig. Laat hij nog eens naar de becijferde bas kijken die Bach bij de aria Schlummert ein schreef. Die ziet er echt anders uit dan hij ons in de uitwerking liet horen. En wat het samenvoegen van Dowland en Monk betreft: voor mij een boze droom.
Swingen
Cigale en swingende koormuziek, het kan. Wat te denken van een verrassende bewerking van Marion Bluthard, van het zoet klinkende Summertime, met Sinje in de rol van Beth? Prachtig op deze stille zomeravond. Met het flitsende Mr Sandman nog in de oren konden wij zonder zorgen de donkere avond in.
Dromerig
De rol van Sinje was meer dan alleen solist zijn. Voor aanvang van het concert zat zij als een beeld op een dekenkist, naast een kaars in een kandelaar. Een mooi, dromerig plaatje. Jammer dat het publiek daar niet stil van werd. Om acht uur precies kwam Cigale op, in twee rijen, met een avondlied. Maar zo mooi als dat begin geënsceneerd was, zo rommelig verliep het einde. Ook de koorleden leken slecht te begrijpen dat het concert pas afgelopen zou zijn als Sinje de kaars zou uitblazen. Begin en eind semi-scênisch, het was misschien even wennen. Maar 'verbeelding' hoort bij nacht en droom, het thema van dit concert.
